Athletik-Sportverein Ludwigsburg-Oßweil e.V.

Gedichte und Lieder

Athletenlied

Lasset froh "KRAFT HEIL" erklingen unserem schönen edlen Sport,
fürs Gedeihen und fürs Gelingen sei es stets ein starker Hort.
Was vor kurzem wir gegründet, mög'es fest und dauernd sein
und jeder Lieb' empfinden für den edlen Sport. "KRAFT HEIL".

Mögen viele uns verhöhnen, mögen reden noch so sehr,
daran muss man sich gewöhnen, das ist Brauch von alters her.
Lasset sie nur ruhig schimpfen, unser Sport ist uns nicht feil,
und mit Mut tun wir verkünden unseren schönen Ruf "KRAFT HEIL".

Sind entflohen schöne Tage, ist verschwunden irdisch Glück,
will ich gern der Welt entsagen, tragen gern mein Missgeschick;
und vernehmet Ihr die Kunde, dass ich sanft entschlafen bin,
dann fahr' ich zur selben Stunde mit "KRAFT HEIL" zum Himmel hin.


Aussweiler Klaga

Dürft i net a bissle reda
vom Athletik-Sport-Verei?
Ist des Plätzle für d'Athleta
's Aussweil drauße net viel z'klei?
Sitz i abends müed ond g'schlaga
Früher ens Schulz- ond Schnecka-Haus.
Trenk mein Most mit Wohlbehaga,
Schmeißt mer mir schier d'Auga aus.
Eisekugla kommet g'floga,
Schiergar mir en d'Stuba nei
überd'Hauptstroß wär's wohl gloga?
Wer ka do no sicher sei?
Sportsleut wia dr Meister Seeger,
mit dr deutscha Meisterschaft!
Was kennt bloß, uf Wies' ond Acker,
so a Ries' mit seiner Kraft?
Drom mit so Leut Kirscha essa,
lad' i jetzt halt d'Stadträt ei,
aber net zorn romprozessa,
denn dr Platz ischt eifach z'klei!
Schaff et Platz drom für d'Athleta
oder sollets Bauersleut?
Holt net grad g'nug, ohn z'erröta
Hos' ond Hemd - s' Finanzamt heut?

Geschrieben Anfang der dreißiger Jahre
vom Ossweiler Bauern-Poeten Gottlob Eichert.


Rudolf Seeger


Schwobeleut

So isch bei de Schwobeleut:
Do send bloß de Helle gscheit,
Ond em ganze Schwobeland
Fehlts de Domme am Verstand.

We-mr domm ist, des ist so:
Selber spürt mr nex drvo',
Ond so hot en älle Toil
D Dommheit uf de Gasse foil.

Osre Gscheite onterdesse',
Die hent meistens s Maul vergesse',
Ond se bhaltet lediglich
Lieber ihrn Verstand fer sich.

Andre Menscha hent faif Senna,
Mir Schwoba hent bloß viere
Ond kommet so guat aus drmit
Wia selle mit de ihre.

Gucka, haira, spüra, schmacka -
Maih brauchts et, jo währle,
Ond dear mo bei os riecha tuat,
Des ist a wüaster Kerle!

s ist wohr, ond oser alter Könich
Hots schao gsait: Dr Schwob schwätzt wenich.
Ond wenn r schwätzt, druf kö't mr wetta,
Sait r zairsta noi' ond "eta'.

Oigasenniche Kerle send se,
Donderschlächtiche Dickköpf hent se,
Om koi Welt et nochgea tent se,
Mit am Kopf durch dMauer went se.

Mit Grobheit
Kommst et weit,
Do ist dr Schwob stärker;
Ond schempfa
Des ka'-n-ear ärger.

Mit guate Wörtla,
Schlückla ond Stückla
Ka' mr os Schwoba
Om da Fenger wickla.

von August Lämmle
Ossweiler Heimatdichter